Gönlümdeki Sisler Şiiri - Turgut Uzdu

Hava mı karardı, nedir bu, bu ne karanlık
Can mı koptu, canan mı gitti anlayamadım
Nereye gitti, hani çok sevdiğim aydınlık
Ben mi bittim, ömür mü bitti anlayamadım.

Söylen, gerçekler birden niye hayale kaçtı
Hani, hani gönlüm hep aydınlıklara muhtaçtı
Hiçbir zaman hıçkırık sesi duyulmayacaktı
Ben mi bittim, ömür mü bitti anlayamadım.

Oturdu göğsüme çok tanıdık biri, gece
Kalk derim söz de dinlemez, oturur öylece
Sabahlara kadar yordu şu garip bilmece
Ben mi bittim, ömür mü bitti anlayamadım.

Gönlümdeki şu sisleri bir dağıtabilsem
Aydınlansa dört bir yan, yeniden çiçeklensem
Döküldükçe yeniden başlayıp başa dönsem
Ben mi bittim, ömür mü bitti anlayamadım.

Umutlar öldü diye gönlümde sisler kavi
Hayatım da, ölümüm de sislerde müsavi
Bir zamanlar vardı diyecekler,Turgut hani
Ben mi bittim, ömür mü bitti anlayamadım.

21/03/2007