Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Değerli Dost,Sizi yürekten kutluyorum.Mükemmel dizeler oluşmuş yüreginiz var olsun.ilginize teşekkür ederim, Sağolun Varolun, Sevgi ve saygılarımla... Gönlü güzel insan.
Göremediğim günler güneş doğmaz günüme
Sensizlikte mehtap açmaz gecelerime
Bulmak istesem kaybolurum gökyüzünde
Yıldızlarda hafızamı kaybeder çıldırırım
*********
Sevgiliye duyulan özlemler çağlamış yüreğini kutlarım Sevgilerimle
Kaderinle alnıma yazılmış birlikteliğimiz
Yürektendir, ölümsüzdür seninle sevgimiz
Aşkımızın yuvasıdır gönül evimiz
Bedenim ölsede, ölmez seni seven yüreğim
Dinçer Demirel
sevgili dinçer bey harika bir şiir dökülmüş yüreğinizden kaleminiz kavi olsun kutluyorum on tam puan bu güzel şiire.selam ve sevgilerimle
Gönüldeki sevgi zaten sevilene vermek içindir. Değil mi şair. Güzel ve anlamlı dizeleriniz için kutlarım.
Sn. Demirel
Çok güzel bir aşk şiiriydi. Başarılarınızın devamını dilerim. Gönül gözümle 10
Duamdır her anımın seninle dolu dolu olması
Arzumdur olmadığın zaman azrailin canım alması
Mutluluğumsun her anımın sevginle dolması
Mutsuzluğunu gördüğüm zamanlar üzülürüm
Yazılmış bir sekiz kadar sevgiler...
Âlimoğlu
ne güzel sevgiyi böyle yazan yüreğinize....tebrikler
insan sevince 1 kez seviyor diye boşuna söylenmiyor..en güzel örneğini sunmuşsunuz sayın şairim..tebrik ediyorum..
Harikaydi Dost :) yuregine saglik kalemin daim olsun saygilar
Bahtıma yazılmışsın kaderinle
Geçmişinle, geleceğinle
Gönlümde yer bulmuşsun kendine
Gönlümdeki ölmeyen sevdiğimsin
Bahtıma yazılmışsın kaderinle
Geçmişinle, geleceğinle
Gönlümde yer bulmuşsun kendine
Gönlümdeki ölmeyen sevdiğimsin
Sesini duymadığım gün çıldırırım
Yüzünü görmediğim gün kör olurum
Başımı göğsüne koyamadığım günlerde
Yüreğinin atışını duyamazsam ölürüm
Fermanım sevda kaleminle yazılmış elinden
Sevgin öyle yer etmiş ki düşmez gönlümden
Gündüzleri gerçeğimden, geceleri düşümden
Olmadığında sensizlikte kaybolur deliririm
Göremediğim günler güneş doğmaz günüme
Sensizlikte mehtap açmaz gecelerime
Bulmak istesem kaybolurum gökyüzünde
Yıldızlarda hafızamı kaybeder çıldırırım
Duamdır her anımın seninle dolu dolu olması
Arzumdur olmadığın zaman azrailin canım alması
Mutluluğumsun her anımın sevginle dolması
Mutsuzluğunu gördüğüm zamanlar üzülürüm
Kaderinle alnıma yazılmış birlikteliğimiz
Yürektendir, ölümsüzdür seninle sevgimiz
Aşkımızın yuvasıdır gönül evimiz
Bedenim ölsede, ölmez seni seven yüreğim
Romantik ve duygusal
kutlarım Dinçer Bey
SEVGİLERİNİZ DAİM OLSUN DİNÇER HOCAM.KEŞKE HERKESİN YÜREĞİ SİZİN GİBİ SEVGİ DOLU OLABİLSE.TAM PUAN SELAM VE SAYGILAR...
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta