Gönlümdeki Ateş Şiiri - Kemal Doğanay

Engin bir denizde gözlerim yaşlı,
Ufuk çizgisinde gördüğüm rüya.
Canavar dediğin hep yedi başlı,
Dönüyor durmadan eksende dünya.

Bağrımda işliyor demirden tarak,
Saçlarımda aklar tel tel duruyor.
Acaba böyle mi bizde son durak,
Göz pınarlarımda yaşlar kuruyor.

Ey melanet şeytan çıkma karşıma,
Tutma kollarımdan hedef çok ırak.
Kervanlar konmuyor artık çarşıma,
Gönlüm çiçek açtı düşlerim kurak.

Ah bu gönül seni nasıl avuttum,
Masallar anlattım şiirler yazdım.
Yoncalardan bile çok fallar tuttum,
Gittiğin yollara kuyular kazdım.

Dedim ki bu yıllar gelip geçiyor,
Benimse bahtıma hep karlar yağar.
Herkes geçmişine değer biçiyor,
Kırlangıçlar yolda inekler sağar.

DOĞANAY'ım tuzak nedir bilmedim,
Gönlümdeki ateş yandıkça yanar .
Hayatım boyunca birkez gülmedim,
Dokundukça zaten şu yaram kanar.