Yalnızlığın kum fırtınaları eserdi hep
Çöle dönmüş yüreğimde, sabahları, erken
Ve kaktüsler parçalardı tabanlarımı
Yalnız gecelerimde samanyolunda gezerken.
Umutlarım kayıptı;
Hep, o fırtınalarla savrulmuştu,
İnsanı, insan yapan, yaşam gücü veren duygular
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi