bir kaç masa ötede
gözlerimde asılı
kalan,
sensin
beni bana
hatırlatan
unutulmaya yüz tutmuş
olsamda
çoktan,
bilir misin sen,
sen
kimsin,
neyin nesisin
mazide arayıpta bulamadığımın
çaresizliği misin,
buna aşk diyorlar
sevda da
diyorlar,
fark ettim
o
an
okşayınca ruhumu
sanki hisseder gibiydim ellerini,
ah yok mu
şu
cesaretsizlik denilen
uzattırmadı bana
uzattırmadı bana benimkileri,
söyle
sonradan pişmanlık ne fayda,
arkadan bakışlar
kaybolurlarken
meçhulde,
oluveriyorlardı
gülümsemelerimize ziya,
ama yine de
onca güzelim
tebessümler
hebadan
da
heba,
kalırlarken
öyle geliyor ki bana kalacaklar
gönlümde hep bir yara...
* Berlin, 06.03.2019 *
Kayıt Tarihi : 6.3.2019 22:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!