Çeşme başında bir rüzgâr süzüldü,
Mazinin kokusunu üfledi yüreğime usulca.
Özlemek bile yetmez o günleri,
Her hatırası bir masal şimdi.
Gecekondu küpeştelerinden rengârenk çiçekler sallanırdı.
Kapılar ardına kadar açıktı, güven duygusuyla.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
