Gönlümce Şiiri - Ahmet Coşkun

Gönlümce

Gönlümü gömsem şu gökyüzüne
Boyansa boydan boya maviye
Doysa aya yıdıza buluta
Ersem şafağa doğan güneşe

Yerden kesilse şu ayaklarım
Tozdan topraktan çalı dikenden
Gül özlemimi eksem boşluğa
Mis kokuları yağdırsam yere

Yer yerinden oynsa ve oynasa
Halaya dursa koca ormanlar
Dans etse akan çaylar nehirler
Kainat insanlara gülümsese

Eş olsa bana bir güzel melek
Kanatlarında dünyayı gezsem
Kandan kavgadan yalandan uzak
Ah gönlüm şöyle gönlümce essem

Ne gam ne keder herkes gönlünce
Mutlu yaşasa ecelden önce
Pırıl pırıl cennete girince
Ah gönül yine daldın derince

Coşkûnî