Gönlümce Şiiri - Kutluay Erdoğan

Benim bazen susuşum dolar sokakların derzlerine.
Altından ırmaklar akar yanaklarımın.
Dipleri mordur, içi yamalı dişlerimin
Ve eğitimim aslında yarım yamalaktır.

Bir sancı doğar kendime aslında hatırlattıkça.
Keşke param yokken sevilebilsem.
Irmaklarımın altında samanlar vardır.
Ormanlarım yanmaya yüz tutmuştur bu yüzden,
Biraz benim.

Bazen değil aslında,
Her zaman içimden söverim, kendim de dahil.
Daldıra daldıra herkese, her sefer.
Ama dışımdan gülemem sahtece.
Bu yüzden kapkaranlık gözaltlarım,
Ama uykusuzluktan sadece.

Ben “ben” diyemezdim eskiden olsa.
Tüm dünya öyle yapıyor diye bütün bunlar.
Keşke hiçbir şeyin farkında değilken sevilebilseydim.
Şimdi sıkmaktan kırık dökük dişlerim,
Bitiyorum bunu kendime hatırlattıkça.
Sevmek galiba imkansızdır benim için,
Artık sadece bir söylence.

Okuduğum kitaplara suç atmak isterdim,
İnsanlar kırdı hevesimi.
Hiçbirinde ne bir mutluluk ne bir eğlence.
Gerizekalı beşerler, yetmiş yılı haketmeyen topluluk.
Anlayacağın, sen gelmeyince
Yedi milyarda yalnız kaldım öylece.

Ben numuneyim dostlarım.
Çırpınmak nedir, yeniden yazılsın sözlükler.
Ben ne idüğü belirsiz bir ucubeyim.
Kalıptan kalıba soktu beni aptalolojiler.
Ne olduğumu bilmiyorum ben,
Ne idüğüm belirsizdir benim böylece.

Tekrar cıvıl cıvıl açmak vardır belki ilerde.
Belki mutluluk kabının şeklini almak yakındır.
Yan gelip yatmak vardır,
Karşılıklı huzur denen zat-ı şahaneyle şöylece.
Delirmemek vardır belki bu ülkece.
Cahilleşmemek vardır belki bilmeden bilgece.
Bilmeden mutlu olmak diye bir şey var mıdır?
İnancım kalmadı benim mutluluğa zerrece.

Ben sorun çözen biri değilim ki,
Nasıl bütün hayat bir bilmece.
En üstte olması gerekenler
Ast kalıyorlar neden hep rütbece.
Bu ne biçim bir düzen, nasıl bir derece?
Anlam veremedim yaşadığım sürece.
Bütün herkes iş konuşuyor,
Hepsi deli gibi kölece.
Herkes mutsuzluktan kırılıyor gizlice.
Ağlamaktan korkar olduk seslice.
Hayat dedikleri kabuslardan hallice.
Mantıklı düşünmek şu sıralar delice.
Boku çıktı her şeyin iyice.
Anlayacağın,
Yalnızım yedi milyarda öylece.
Silerim yukarıyı beynimden,
Gelirsen değişir bütün netice.

Ben ne dediği belirsiz bir ucubeyim.
Yıllarca tutunuyorum şu inanca;
Biliyorum değişecek her şey
sen gelince...