Neyleyim tahtı sarayı,
İçi boş koca dünyada!
Bir sevenim yoktur benim,
Gönlüm neyin peşindesin!
Anam dedim babam dedim,
Bir yere kadar geldiler.
Dünyada yalnız koydular,
Gönlüm neyin peşindesin!
Ona buna hep güvendin,
Dostlarına önem verdin.
Dar gününde yalnız kaldın,
Gönlüm neyin peşindesin!
İnsanlara güvenirsin,
Hep böyle gider sanırsın.
Her defada yanılırsın,
Gönlüm neyin peşindesin!
Bozkurt yaradanı sever,
Her gün ona dua eder.
Kula kulluk riyakarlık,
Gönlüm neyin peşindesin!
İbrahim Bozkurt
Kayıt Tarihi : 31.5.2023 22:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Güncelleme tarihi: 30.05.2023 uslanmayan bir gönül hikayesi
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!