Gönlüm…Muhterem Karabaş’a

Bir valizle çıktım,gurbet eline
Köyü özler oldu, bu garip gönlüm
Bülbülün çilesi vurmuş diline
Eşimi dostumu,ister bu gönlüm

Anadan babadan,ayrı düşünce
Hasret olan sevdam,kalpde pişince
Zamanı gelene, toprak eşince
Akrabayı özler,oldu bu gönlüm

Bir zamanlar devlet memuruydu zat
Bıraktı işini,kurdu bir hayat
Geçmişi unutup,sevdayı yaşat
Özünü özler oldu bu gönlüm

Severek evlendi sabiha ile
İki oğul bir kız,yetiş di bile
Mehmet ile kızı,farklı bir il’e
Gidince özler oldu bu gönlüm

Ne kadar isterdi,birlik olmayı
Bir arada olup,güçlü kalmayı
El ele tutarak,sevip saymayı
Yaşamak isterdi bu garip gönlüm

Karabaşdı asıl,yaşayan nesli
Akbaş Köyü onda,bitmez hevesdi
Atası dedesi,orda nefesli
Koklamak isterdi bu garip gönlüm
Bahattin Tonbul
20.5.2012