Gönlüm Katlanmaz Şiiri - Abbas Paksoy

İki kaş’ın, altında yeri,
O bakışları, melek peri.
Ela, mavi, boncuk göz’leri,
Göz’üm görür, gönlüm katlanmaz.

Allah'ın, bir lütfü eser’i,
Altı kan, ama üstü deri,
Ay gibi, parlayan yüz’leri,
Göz’üm görür, gönlüm katlanmaz.

Gelmişse onu, öpme çağı.
Dil’inden dökse, zehir ağı,
Yenice sulanmış, dudağı.
Göz’üm görür, gönlüm katlanmaz.

Baş’ındaki, ipek saç’ları,
Hilâl olmuş, karakaş’ları.
Gel diyor, kirpiğin uçları.
Göz’üm görür, gönlüm katlanmaz.

Kına’lıdır, tombul el’leri.
Göğsünde açmış, al gül’leri.
Kıvırır, incecik bel’leri.
Paksoy görür, gölüm katlanmaz.