Bir sevki kaderle düştüm yollara
Ulaştım yeni yeni diyarlara
Konuk oldum köşklere saraylara
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Gezdim çok yeri, Bursa’yı, İzmir’i
Sanki cennetten bir parça her biri
Hele İstanbul… Şehirlerin piri
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Mevlâ’m bana mirası gurbet verdi
Her yerde benden taze güller derdi
Yollarıma ipek halılar serdi
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Kader beni ilden ile atıyor
Hayatıma yeni şeyler katıyor
Güneş batıdan bir başka batıyor
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Çanakkale ki şehitler yurdudur
Kader dedi istersen burada dur
İnsan burada ebediyen uyur
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Gittiğim her yerde saygı duydular
Benimle samimi dostluk kurdular
Biraz da burada kal buyurdular
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Dediler ne anan kaldı ne baban
Artık kendi sılandır sana yaban
Gitsen kaç kişiyle olur merhaban
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Dedim, dağını, taşını özledim
Hasretinde yüreğimi közledim
Ben kendimi çok yer ile sözledim
Yine de gönlüm kaldı Erzurum’da
Aralık 2010
Zeynal YamanKayıt Tarihi : 28.12.2010 16:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!