Uçarı hallerim, çocuksu tavırlarım, sabrım bitince, saati gelince çekip giderim.
Dönüp bakmam arkama gönlüm göçebe.
Hem avare hem pervane şu benim deli başım.
Hüzün kırıntılarıyla beslenir ruhum.
Tutmaz yüreğimi hiç bir aşkın mayası.
Serde bi deli fişek cesareti gözünün karası.
Bu hayat yokuşunda ne dersler aldım.
Yine de ne güçlü kadınmışım yıkılmadım.
Bundan sonra böyle gönlüm göçebe...
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 11:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülten Alp](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/24/gonlum-gocebe.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!