Gönlüm Deli Orman Şiiri - Süleyman Bektaş

Gönlüm Deli Orman

Gönlüm bir deli orman,
Yola çıktı toroslardan.
Sevgili ararken bulutlardan,
Bir kardelen sevdi,
Karaçalı dikenli yamaçlardan,
Güneşin yedi rengi,
Isıttı yüreğimi,
Kar örtülü dallar arasından.
Bakışları sıcacık, gözleri umman,
Esti imbat bahar yürüdü,
Sevda fışkırdı damarlarımdan.
Aşkı öğretti, köhnemiş törelere inat,
Çek de al beni,
Kurtar berdel tutsağından.
...Dercesine bakıyordu,
Baktıkça yakıyordu,
Şimşek, şimşek çakıyordu,
Doğal sürmeli kaş altından,
O buğulu gözleri.
Kar altında mahsur,
Amanosların mor sümbülleri.
Edebinden lâl olmuş,
Nağme ile bal damlayan dilleri,
Erken hasada zorlanmış,
Yediveren tomurcuk gülleri,
Tek atışta saplandı yüreğime,
Aşkın büyülü hançeri,
...Ya al götür beni,
Ben sana olayım kurban,
Ya sende kal,
Sende ol töreye kurban.

Süleyman Bektaş (Çağdaşi)