Gönlüm darağcında ey can, suçunu ne soran var ne de duyan.
Urgan sıktıkça sıktı, atrafta sessizlik var, gökte heyecan.
Bir tek hamle kaldı, yüzü kapalı, sandalyeye vuran.
Emri verecek suskun, yer titrek, bir misk koku var etrafı saran.
Bir benmiyim diye baktim sağa sola, etrafım dolu, ip çok...
Kaç gönül daha can verecek, gören çok'da "dur" diyen yok.!?
Küçük çocuk; bakmasaydın keşke, can verişime o an!
Kaybolur senin de neşen, kırılır umudun, ürperir sendeki can.
Ovalara, dağlara, sahralara yayılsın, ölen gönlümün acısı,
Gözlere, yüreklere, gölgelere sarılsın, arasın, nerede ömrümün zanlısı?
Kayıt Tarihi : 9.11.2021 23:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!