Gönlüm'ce..... Şiiri - İbrahim Tetik

Bülbül güle olan aşkın'dan,divane olup susmaz olmuş,
Fıtratın'daki aşkı saklamış,bahar'ları bekler olmuş.....

Yerdeki zerre'den,gök'teki yıldız'lara,burç'lara kadar,
Kainat'taki tüm hayva'nat ve nebatat,rabbi'ne tam itaat'kar.....

Ebedi sonsuz'luk,bu fani alem'den geçiyor,
İnsan ne kadar asi'de,isyankar'da olsa,yine aslı'na dönüyor.....

'BEN' deme,'BİZ'de kır,kurtul enaniyet putun'dan,
Sıyrıl,kurtul,temiz'len artık kibir ve gurur'dan.....

Sana yakışmaz insan olarak,yaratan'a asi olmak,
Ruh'lar alemin'de sözün var,olur mu? kulluk'ta tembel olmak.....

Yaşar'ken ölmek,çekilmez kılar hayat'ı,
Kopar'tır atar,ümit ile hayat ve sevinç hat'tını.....

Silkelen şöyle bir,kendine gel,vicdan'ına kulak ver,
İnce'den ince'ye hisset,duygu'ların,his'lerin ne der.....

Öyle bir yaşa ki hayat'ı,hayat seninle hayat bulsun,
Çaresiz'lere,ümitsiz'lere bu halin tükenmez umut olsun.....

Ayna'ya bir baktım,ne göreyim? beyaz mı? beyaz kıl'lar,
İhtiyar'lığın alamet'i,değilmiy'di? bunlar,almaz akıl'lar.....

Vucudu'muz bir bina,düşüyor hergün bir kerpic'i,
Bin nasihat'tan daha tesir'li,ölüm daha sahi'ci.....

Hergün küçük kardeşi ölüm'le,beraber yatıyoruz,
Tek farkı,büyük ölüm geldiğin'de,bir daha uyanamıyoruz.....

Dünya'da ihtiyar'ladı,dinlenmek ister,
Rabbi'min emrine bağlı,tamam dedimi herşey biter.....

Güneş ışığını saçıyor,sırf görevi olduğu için,
Onu kızdırıyor,kavuruyor,günah'ları biz'lerin.....