Gönlüm böyle uslandı

Deli gölüm gururlandı bir ara
Dağlara çarpınca engine düştü
Düşer düşmez her bir şeyi unuttu
Ancak kendi canın cengine düştü

Uzun zaman yerde baygınca yattı
Uyandı kendini bir göle attı
Kurtulayım derken battıkça battı
Kırmızı çamurun rengine düştü

Çamurdan kurtuldu çıktı kenara
Sırtını dayadı ulu çınara
Arılar sokunca attı bir nara
Duyanlar sandılar yangına düştü

Arılardan kaçtı düştü sokağa
Çocuklar taşladı sığındı bağa
Bekçi ayı sandı çekti dayağa
Dayak yedi kötü bir güne düştü

Bekçi sıkıştırdı geçirdi ele
Hürriyeti gitti oldu bir köle
Her şeyi öğrendi orda hergele
Pazarda sattılar zengine düştü

Zenginin emrinde sesiz çalıştı
Çile nedir orda gördü tanıştı
Açlık çekti yokdulluğa alıştı
Sade bir kemikle bir göne düştü

Zengin azat etti gayet sevindi
Atı beğenmezken eşeğe bindi
En sonunda geldi kapımda indi
Âşık Gürkan’nin dengine düştü

ÂŞIK GÜRKANİ