Gönlüm bedenime karşı Şiiri - Halil Aydın

GÖNLÜM BEDENİME KARŞI
Bedenim gönlüme el olmuş
Olsun sabret sus be gönlüm isyan etme
Gönül tellerim titrer, titrer durur
Üzülme be bedenim biraz sora düzelir

Geceleri el ayak çekilince
Karışık duygular yavaş, yavaş içime çökünce
Uykular girmez gözüme; dönüp dururum
Yatağım sanki isyan eder bedenime

Ben ve gönlümle kalırız baş başa
Neler, neler geçer aramızda
Bir çatışma başlar gönlümle
Yeter be gönlüm diye kavga ederim

Bazen ben isterim; gönlüm istemez
Huzurum bozulur; durgunlaşırım
Yapma bana be gönlüm; vaz geçtim işte
İştah müştak bırakmadın bende

Ne çatışıp durursun be gönlüm
Hayat kimine yürü be kulum demiş
Kimine gönlünle çatış dur demiş
Boşuna geçen bir hayat önermiş

Hayat kimine yürü be kulum demiş
Gönlünle bedenini birleştirmiş
Yüzüne gülmüş her şeyi vermiş
Olsun sabret sus be gönlüm figan etme

Kimi sevinip, kimi ağlamış
Olsun kimi sabredip eli ekmek tutmuş
Sağlam yeni bir yuva kurmuş
Ömrünün baharı çiçek bahçesine dönmüş
HALİL AYDIN (Sizden biri)