Göñlüm alalı âl-ıla iy serv-i gonca-leb
Lâle bigi içüm ü taşum toldı tâb u teb
Lalüñ hayâline inebî perdede gözüm
Ünnâbı oldı dökdügi yaş eyle kim ineb
Pervâne bigi tâbına yandum cemâlüñüñ
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta