Gönlüm (7) Şiiri - Abdullah Atay

yarsızsa derbeder gönlüm
beni de terkeder gönlüm
ne kadar acı çekse de
haline şükreder gönlüm...

gülmedi hiç bir gün gönlüm
hüzünlerde her gün gönlüm
mecnun olmuş dolaşıyor
beni etti sürgün gönlüm...

almadan hep verir gönlüm
verdikçe hep büyür gönlüm
bahar yüzlü yarin gelmiş
tüm dostlara duyur gönlüm...

muhabbeti seven gönlüm
hal hatırı soran gönlüm
nefret bilmez hiç kin gütmez
herkesle dost yaren gönlüm...

kalb kırmaktan sakın gönlüm
dostlara ol yakın gönlüm
mahzun garip durma öyle
sevmek senin hakkın gönlüm...

sular gibi durgum gönlüm
bir dilbere vurgun gönlüm
o dilberin yüzünden mi
benim ile dargın gönlüm...

' doğuşla birlikte alınan ilk nefes; ölüme bir soluk daha yaklaşmaktır....'