Gönlüm Şiiri - Hüseyin Yük

Gönlüm perdeden çıktı çalgıcı nerdesin?
Çal oku kendine gel.İşimiz bu perdeden düzene girmek
Dünya işine hiç iltifatım yoktu
Fakat yüzün dünyayı da,dünya işlerinide bezedi.bana güzel göstermeye başladı

Hiç sönmeyen ateş bizim gönlümüzde
Onun için pirimugan aziz tutuyor ağırlıyor
Dün gece gönlüme aşkından haber verdiler
Hafızın gönül fezası hala o sesle dolu

Zülfünün büklümlü küfürün de tuzağı
imanın da.
Yüzün güzellik mucizesi ama bakışının sözü apaçık sihir.
O şuh gözlerinden canını kaurtarmaya imkan mı var? daima elinde yay,pusuda!
O siyah göze yüzlerce aferin aşık öldürmede sihirler yaratıyor
Gönlümde gitti dinimde.
Sevgilim beni kınamaya kalkışma haydi git
Mum nasılsa yanılıp sevgilinin gülümseyen parlak yüzüne kendisini benzetti
Dudağından henüz süt akıyordu
Ben bu tuzluğun etrafındaki şeker,herhalde sebepsiz değildir derdim

Bir bak,dinle elmaya benzeyen çenendeki çukur ne diyor
Mısırdaki yusuf gibi binlerce güzel bizim kuyumuza düşmüştür

ŞİRAZI