Gönlüm (4) Şiiri - Abdullah Atay

yare kapı açar gönlüm
yar olmazsa naçar gönlüm
beni bensiz bırakır da
başka gönle kaçar gönlüm...

aşk şarabı içti gönlüm
güller gibi açtı gönlüm
gonca gülünü görünce
uçup benden kaçtı gönlüm...

bedenime baş gönlüm
sevmeyince taş gönlüm
hicranlarda değil de
vuslatlarda hoş gönlüm...

batmayan güneş gönlüm
sönmez bir ateş gönlüm
yıllarca hep aradım
yol ki sana eş gönlüm...

geceme yıldız gönlüm
arsızdır yarsız gönlüm
mecnun olmuş çöllerde
ağlıyor sensiz gönlüm...

7 Şubat 2005 İstanbul