Gönlüm Şiiri - Remzi Gülek

Bak işte yalnız kaldın
Artık tamamen yalnızsın
Hatta, ben bile kalmamışım
Sonsuzlukla baş başasın

Oysa seni korumak için saklamıştım
Dedim, belki yara almazsın
Tüm çocuksu hallerim
Ve aşağılayıcı metinlerim
Dedim, belki görmelerini engellerim

Zaten ne kadar anlayabilirlerdi ki
Zaten ne kadar dokunabilirlerdi ki
İncitmeden seni

Bilirsin işte
Misafirler eğlenmek ister nihayetinde
Ve bir de
O güç yoktu içimde
Anlatacak, her şeyi herkese
Ne fark eder ki işte, deyişlerimle

Zaten ne kadar anlayabilirlerdi ki
Zaten ben bile anlayamamışım ki

Belki şimdi salsam seni…
Ne fayda
Korkaklığım sinmiş içine
Ürkek ürkek yürürken yolda
Kim sahip çıkar ki sana

Boş ver, boş ver, diyemiyorum
Boş ver, asla!
Belki de sevemeyişimizde suç bizde
Belki de, sadece bazı zamanlarda

Şimdi kim sahip çıkacak bana
Sana bile sahip çıkamamışken daha
Senden gittiğimi bile fark etmemişim
Yalnız başıma yürümüşüm bu çamurlu yollarda

Hadi gönlüm
Kimimiz var ki daha
Senin benden
Benim senden başka

Beni affetmelisin
Nasıl tahammül edebilirim yoksa
Bu iki yitik varlığımla