Gittiğin günden beri yokuş ettin düzümü
Hüzünlere açılan yola döndü bu gönlüm
Çıkmaza girdi her iş bulamadım çözümü
Rüzgarlarda savrulan küle döndü bu gönlüm
Sevgine çok muhtacım artık islah olamam
Aşkın kalbimde hapis hiçbir yere salamam
Viraneye çevrildim asla dimdik kalamam
Savaştan arta kalan ile döndü bu gönlüm
Bir bilsen şu yokluğun başa neler getirdi
Yorgun düştü bedenim takatini yitirdi
İçimdeki fırtına var gücüyle bitirdi
Okyanusta kırık bir sala döndü bu gönlüm
Kim bilir neredesin hasretinle yanarken
Belki de çok mesutsun yürek böyle kanarken
Sevgini cennetten bir gül bahçesi sanarken
Ne yazık ki ıpıssız çöle döndü bu gönlüm
Gün geçtikçe daha da artar oldu bu kahır
Yokluğun damarımda sanki dolaşan zehir
Eş dostla muhabbet yok yabancı gibi şehir
Kendi içinde gurbet ele döndü bu gönlüm
Yaşamıyorum sanki dolmuş hayatta vadem
Acılar her geçen gün yürekte alıyor dem
Nefes alamıyorum bu yolun sonu adem
Günden güne perişan hale döndü bu gönlüm
Murat Gökçe Karsî
09.01.2017
Kayıt Tarihi : 7.1.2019 21:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!