Kırılsanda kırma gönlüm,
Vurulsanda vurma gönlüm,
Yorulsanda durma gönlüm,
Bak, günler gelip geçiyor;
Ömürden cânlar içiyor...
Her gün ölüme yaklaşır;
Bir gün elbet topraklaşır.
Cânlar edeple paklaşır;
İçinde bir elmas taşır,
O elması kırma gönlüm.
Bak, dünler sönüp bitiyor;
Ömürden ânlar biçiyor...
Kayıt Tarihi : 21.3.2017 16:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
21 Aralık 2017 İstanbul...
![Engin Çakar](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/21/gonlum-263.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!