Ey Sâlik!
Sen nerden bilirsin bendeki hâli?
Fâni yârla Bâki anarken gönlüm;
Böyle mısra mısra çıkmakta kâli,
Kendini kendine banarken gönlüm..
Çekilmeyen bilmem kaldı mı çile?
Anlatmaya kalksam sığar mı dile?
Son pişmânlık neye yarar, nâfile?
Şu zâlim nefsine kanarken gönlüm..
Tâ Elest'ten imiş bende bu yara,
Ki nefsim yüzüme vurdurdu kara,
Allah'ın rahmeti her yanım sara,
İlâh-i Aşk ile yanarken gönlüm..
Adem elbet kuldur beşerdir şaşar,
Tövbe göz yaşıyla günâhlar aşar,
Bâki Aşkla belki kendinden taşar,
Mecâzi mahbûbu sanarken gönlüm...
Kayıt Tarihi : 9.2.2017 08:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ey Sâlik! Allah Kur'ân'da Firavûn'u, kınayın diye değil kendi nefsinizi görün diye örnek verdi.. "Kimse sınanmadığı günâhın mâsumu değildir"
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!