Kim bilir nereye kadar sürünür,
Kara saçlarına takılan gönlüm…
Yaralanıp sargılara bürünür,
Aşkın çelmesiyle yıkılan gönlüm…
Sonu belli uğraştığı davanın,
Rengine aldanma kırın, ovanın
Hışmına uğradı bozuk havanın,
Gidip kayalara çakılan gönlüm…
Akla sorsan geçer, bunlar rol diyor,
Gerçekleri gözlerdeki sel diyor.
Dikenli de olsa gonca gül diyor,
Huzurdan rahattan sıkılan gönlüm…
Bir köşede dinlenecektim güya,
Geldi hayalimi böldü bu rüya,
Yanar için için gömsen de suya,
Bambaşka bir odla yakılan gönlüm…
Kayıt Tarihi : 12.5.2016 18:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Bulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/12/gonlum-250.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!