Gönlüm Şiiri - Ümran Özlük

Bir yağmur olup ta,
Yangın gibi yanan gönül ateşini,
Söndürebilsem.

Bir ılık meltem olup ta,
Essem yârim yangın bağrına.
Bir demet kır çiçeği olsam,
Açsam gönül çölünde.

Bir kuru dal olsam da,
Konsan yorgun bedeninle,
Bir kelebek misali çalı gönlüme.

Yıkık han olsam ben,
Gelip sersen gönül halını,
Dinlensen menzile varmadan.
Yalnız han konağımda.

Gönlüm senin,
Dinleneceğin köşkün sarayınım.
Yorgun gönlünün,
Zümrüt çiçekli bahçesiyim

14 Mart 2009 ANKARA