Ey gönlüm yine utandırdın beni.
Hani artık hiç üzülmeyecektin
Söz vermiştin.
Hani sürekli hüzünlenip ağlamaktan yorulmuş
Gitgeller arasında savrulmaktan
Ruhun daralmış, başın dönmüştü.
Hani gece hayatı başka,
Gündüz bambaşka algılamaktan
Sıkılmıştın bunalmıştın.
Gün batımında hep hayat kapkaranlık
sıkıcı,acı ve matemle dolu derken;
Güneşi doğarken seyredip coşkun duygularla;
Hayat ne kadar güzel!
Neşe ve sevinçle dolu,Işıl ışıl demek
Tutarsızlığa itiyordu seni.
Yeter artık gönlüm yeter, yorma beni.
Tekrar tekrar aynı şeyleri yaşatıp durma bana.
Her olumsuzlukta kahrolup üzüleceksen
Bir daha gülme!
Bir güzellik gördüğünde de,
Hemen sevgi ve huzurla dolup, sevinçle coşacaksanda
Bir daha asla üzülme.
Kayıt Tarihi : 10.6.2009 22:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
olumsuz bir durum yada bir üzüntü yaşadığımızda herşey o kadar kötü gelirki insana. fakat bir iki gün sonra da, herşey o kadar farklı ve güzel olur ki insan kendini tanıyamaz ve yaşadığı bu tezat duygular karşısında kendinden utanır.Ben bu durumu çok sık yaşarım ve böyle bir anda yazdığım bir şiir..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!