Gönlüm... Şiiri - Hüseyin Yargı Özmen

GÖNLÜM

gök gürlesin,taşsın ummanlar,
ne yazar...
yıldırım düşmüş,kof bir ağaç gibi,
şimdi gönlüm...
miller çekilse gözlerime,
sökülse yüreğim,ne çare! ...
nafiledir lokman,azıyor yare,
onmuyor gönlüm...

sebebimdin,ezelim oldun,
biçare gönüle...
eylen be felek,bir dem ara ver,
nedendir? bu öfke...
reva mıdır? eklemek,
bin derdi,bir kedere...
katıldı yüreğim,tınlamaz oldu,
soluyor gönlüm...

iki canım,birde cananım,
budur servetim...
yargı'yım,yargılandım,
geçmez günlerim...
tükenmez göz yaşım,
her dem bencileyin...
titriyor bedenim,serçe misali,
üşüyor gönlüm...