Gönlüm Şiiri - Uğur Kurt

toydu yüreği aşka kınalıydı
hasrete sürgün şiirler yazardı
sevme böyle yazık olacak derdim
bir garip boynunu büker susardı

mavi gülü vardı aşk denizinde
yürürdü baharı dalgalar boyu
hangi adaya varsa bir bozgundu
gün gelip yitecek diye korkardım

intizar koyuna çekilirdi bazen
gözleri bulutlu elleri kangren
yıldız sayar gibi hasret toplardı
umutları yanardı ben yanardım

inanma derdim bekleyiş nankördür
her seven göz bir başka gözde kördür
sen de yalan gibi aşkını sürdür
derdim; lakin dinlemezdi bilirdim.

hüznün çemberine dalmış kuğuydu
acılar bulurdu ne yana dönse
dinmezdi gözyaşı yağmurlar dinse
ona sorsanız ki sevgi aşk buydu

ne şarkılar dinledi dağlar ondan
ne iklimler geçti güzel sesinden
ne kumral yangınlar ne ayrılıklar
(ne kendinden geçti ne de onlardan)

söktüler düşlerinden sevdiğini
bir geceydi; alıp gitti başını
tüm kırgınlığını mezar taşını