Ey fâni sevgili!
Sen yolunda yürüdükçe,
Hû Hû diye andı gönlüm;
Aşkın sırrı bürüdükçe,
Tecelliye bandı gönlüm..
Dünya sanki temâşâgah,
Aşksa orda eşsiz âgah,
Esmâları gör lem'âgah,
Zemheride tandı gönlüm..
Mecâziyle zuhûr etti,
Beşer aklı zirâ setti,
Sînemdeki Aşkla yetti,
Çilekeşe handı gönlüm..
Aklım senle bak delirdi,
Sen dedikçe Hakk belirdi,
Senden önce kim bilirdi,
El dilinde şandı gönlüm..
Yâr'in vasfı öyle yüce,
Sense mikyâs-î bir cüce,
Mislin ne ki sonsuz güce,
Seni misâl sandı gönlüm..
Mutlak Güzel yansır durur,
Mahluk perde aksi vurur,
Kördür benlik denen gurur,
Mecâzlara kandı gönlüm..
Ömrüm tamam olsa bile,
Aşkım yaşar O Yâr ile,
Nâmı gezer dilden dile,
Neticede zandı gönlüm..
Adem nasıl etsin methin,
Surdan beter imiş fethin,
Elvedâysa son dediğin,
Firâkınla yandı gönlüm...
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 09:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!