Gönlü ne sanırsın ey Mevlana

GÖNLÜ NE SANIRSIN EY MEVLÂNÂ

Sen uzattığın eli tut(a)mayana mı dargınsın
Der Mevlana'nın edepsizi
Uzattığım el değildi ona Gönlü ne sanırsın
Bilmeyen el der tabi bizi

Tutmayana uzattığından kendine mi kızgınsın
Der Dengesiz Ruminin biri
Biz uzatmayız ne eli ne de gönlü gelen varsın
Gönle dalmaktır Aşk iksiri

Aşkı gürlemek değildir ırmaktaki ne sanırsın
Dese de Soytarıdır lâfi
Su alsada marifet akan değil aktıran bilsin
Hiç ken üstüne alma kâfi

Dedim diye alınırsı bu lafimdan el bilirsin
Etme Mevlana gör bizi
LeyLA bilmezsin bizi gidersin Mecnuna küsersin
Görmeyen bilmez edebimizi

Pîrimizdir Mevlana celallenme bizi akıtansın
Anlarsın ne dediğimizi
Söz bulduk senden aldık Irmağımıza akan balsın
Hay eyle aşk edebimizi

Ê de hadi gel barışalım Şemsin olmadan hiçsin
Fenaya La Bil ederimizi
Sırrım vereyim Aşk olmadan sende de bana piçsin
Yol heybe biçtik kendimizi

-Ê-