Gönle Şiir
Nûcmun en parlağı görülmez ki gece.
Çünkü boğar karanlığı, gündüz olur.
Esmanın hepsini yazsam hece hece.
Her bir isimde gönlüm, ismini bulur.
Rengini renginden almış, yeşil göller.
Sen olmasan, hiç mavi demezdi diller.
İnan kokunu hatırlatır, tüm güller.
Seni sevmekle gönlüm kendini bulur.
Mangal gibi yürek derler ya, az gelir.
Yürekten baksam kutuplara, yaz gelir.
Güneş gibi yürek, cihana az gelir.
Mecnun gönlüme baksa, kendini bulur.
Mustafa EROL
28.Temmuz Cumartesi.2012
Manavgat / Antalya
Kayıt Tarihi : 28.7.2012 20:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Erol](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/28/gonle-siir.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!