Gonk Vurdu Şiiri - Vedat Koparan

Üşüyorum, Üşüyorum
Düşüyorum
Gecenin koynundan
Gün açımı güneşe
Düşüyorum
Zindan karası gözlerine
Zindandayım
Hüzünüm benim, hüznüm
İki gözüm can özüm

Ateşi körükleyin çocuklar
Ocakta/yım
Yanan aşım
Aşkım
Tenim
Sızım
Yangınım
İç kanamada
Ah yaram
Sol yanım

Ateşi körükleyin çocuklar
Daha, daha da /dağ,dağla/ çağ,çağla

Sahradan geçtim
Ağustosta buz kestim
Üşüyorum

Ateşi körükleyin çocuklar
Bir bulut yağmur kaçağı
Dört mevsim
Ağlıyor

Zaman geldi geçti bile
Işık, ışık daha
Yetmiyor
Renklerde üşüyor

Kelebek can havlinde kanatları titriyor

Karanlık, karalığın içinde

Mavi bir bulut
Kuşlarla kanat çırpıyor
Güneş mavi bulutu öpüyor
Gözlerin geliyor üşümelerime

Gonk vurdu
Saati veriyorum
Kaldırın başlarınızı
Yırtın gecenin karanlığını
Anılara gözlerimi kapar kapamaz
Ölüyorum

Bitmedi…

Vedat Koparan 16.12.2003