Gong (mavi sakal) Şiiri - Nilgün Aras

ve gong vurdu
ve yedi kere
tedirgin döndü ilkinde
ve ikincisinde uyandı kadın
ne gündüzdü
ne gece

hayır dedi adam
seni seviyorum
bekle ayılma uykundan
düşün güzel sevgili
ne olur rüyalarımıza
rüyalarımıza ne olur o zaman

ve gong vurdu
ve yedi kere
üç
sesin büyüsüne kapıldı
dört
çağrıya uydu kadın

hayır dedi adam
seni seviyorum
bekle ayrılma yanımdan
sabret güzel sevgili
ne olur paylaştıklarımıza
paylaştıklarımıza ne olur o zaman

ve gong vurdu
ve yedi kere
beş
tekinsiz sarayı gördü
altı
gezinmesi gerektiğini anladı kadın

hayır dedi adam
seni kaybediyorum
girmene engel olamam
fakat hiç değilse
kapısında dur
kırkıncısında odalardan
diren güzel sevgili
ne olur umutlarımıza
umutlarımıza ne olur o zaman

ve gong vurdu
ve yedi kere
her koridor yeni bir ışık aldı
tutkulu şarkıların
ezgisi duyuldu
bir sonraki odadan

ve kırkıncı oda
ve yasak oda

soluğunu tutup bekledi
onunla bir sustu evren
belirdi kayboldu
kayboldu belirdi kapı
kapı telaş içinde
altı kere çaldı gong
her seferinde uzun uzun
ve yedincisinde
açması gerektiğini anladı kadın

ve gong vurdu
ve yedi kere

gerçeğin sivri çengeline
asılı kurbanla karşılaştı
elindeki anahtar kanlandı
ve kendini tanıdı kadın

ve gong vurdu
ve yedi kere
seni çaresizce seviyorum dedi
büyük bir kederle
hayır dedi adam
artık bir ölüden gelen sesiyle
beni çaresizlikten seviyorsun

ve adam gitti
ve kalıp düşündü kadın
çaresizce sevmek üzerine
ve çaresizlikten sevmek üzerine