Gönen'e Doğru Şiiri - Mustafa Çetinkaya

Şoför mahalli aslına uygun,
Kibrit kutusu koltuklar,
Ayakkabı boyası kutularından da tekerler.
Ve dört dörtlük kasası,
Dingili telden,
Direksiyonu sabit oynamıyor yerinden.

Elimde,anamın deyişi ile ''cingen makası'',
Son model bir araba yapıyorum,
Yirmi kiloluk yağ tenekesinden.
Kızılkaya'lı buğday tüccarı arabın,
Chevrolet markalı arabasının bir benzerinden.

Ovada,kanal içindeyim
Sıcak bir rüzgar
Rampayı çıkamıyor arabam
Nerden baksam birkaç metre
Önümde duruyor eğri büğrü yollar.

-Kazandık! Kazandık!...

-Gönen’de okuyacaksın olum öretmen okulunda...

Arkadaşım Remzi tam karşımda,
Babamın sesi de yankılanıyor bir yandan kulaklarımda.

-Gönen'de okuyacaksın olum...

-Kazandık! Kazandık!...

Dondum kaldım sanki bir anda,
Dünyalar benim oldu aynı zamanda.
Hiç kimseden habersiz,
Kahkahalar atıyorum sessiz sessiz.
Bir sınıf yapardım duvarları çalıdan çırpıdan,
Öğretmen olurdum oyunlarımda.
Sararmış kırışmış gazeteler avucumda,
Okurdum sayfa sayfa.

Zaferi düşlerken,
İşte kazandım...
Oyun bitti...

Gönen'de okuyacakmış diyorlar çeşme başında,
Uçuyorum,
Havam bir başka.
Burdur yolundayım şimdi,gidiyorum Gönen’e doğru,
Artık bende okuyacağım Gönen Öğretmen Okulu'nda.

Bucak Uğurlu Köyü-1974