Gönen Şiiri - Veysel Karani Tabak

Marmara’nın güney batısında
Her ton yeşilin ortasında
Kaz dağlarının eteklerinde
İğne oyası kızların göz bebeklerinde
Dağı taşı altındır, üstü bir cennet
Eğlenip yaşamak için yegâne bir kent

Nehir geçer yüreğimden
Ve şehrimin göbeğinden
Otururumda kenarına batan güneşe karşı
El salladım güne veda eden güneşe
Benim gibi seyre dalan da çoktu
Kimileri terlemek için koştu
Kimileri yavaş yavaş geçiyor
Atiye ablamda da hızlı adımlarla yanım dan geçti
Suda balıkçıllar yemek derdinde
Güneşin gidişi de beni gerdi de
Unuttum derdi kederi seyrettim güneşi
Benim şehrimin her tarafı su
Altı sıcak şifalı kaplıca suyu
Üstü soğuk Kazdağı suyu
Osmanlının yazlık sayfiye yeri
Birinci derece de deprem bölgesi
Asırlık ağaçlar arasında
Havuz başında koyu gölgede çay keyfi
İnsan düşünür mü burada tasayı derdi

“Ben Gönen’de doğdum” dedi
Ömer Seyfettin
Edebiyatın unutulmaz ismi
İslam âlimlerinden
Gönen’li Mehmet Efendi

Ben Veysel Karani
Hep sevdalarımı yazdım
Senin sevdanı içimde yaşadım Gönen’im
Senden çok uzak kalamadım
Her seferinde hep sana döndüm
Sendeyim, seninleyim
Gitsem de annemin yurduna
Yine sana döneceğim
Sende öleceğim

01.07.2009