Gönderilmeyen Mektup Şiiri - Kemter Abdal

Bu mektubu sana göndermeyeceğim.
Çünkü bazı sözler ulaştığında değil,
ulaşmadığında iz bırakır.
Ve ben sende iz bırakmak istemiyorum—
zaten varsın.

Sana yazıyorum çünkü
sana susulmuş çok yer var.
Her “idare ederim” dediğinde
bir parça daha içeri çekilmişsin.
Kimse fark etmemiş.
Fark edenler de
işine gelmediği için
bakmamış.

Seni sevenler oldu, evet.
Ama sevenlerin çoğu
seni hafifletmeye çalıştı.
Oysa sen
hafif biri değilsin.
Senin ağırlığın
acıdan değil,
bildiklerinden geliyor.
Ve insanlar
bilgisi olan bir kadının yanında
uzun süre duramaz.

Sana dokunmak istemedim.
Çünkü dokunmak
çoğu zaman anlamak değildir.
Anlamadan dokunan herkes
senden bir şey eksiltti.
Ben eksiltmek istemedim.
Ben senden
hiçbir şey almak istemedim.
Bu yüzden bu mektup
çekmecede kalacak.

Bir kadının
en tehlikeli hâli
yalnızlığına alıştığı andır.
Artık kimseye
kendini açıklamak zorunda hissetmez.
Sen o eşiği geçtin.
Ve bu yüzden
seni isteyenler
sana yaklaşamıyor.
Yaklaşabilenlerse
neyle karşılaştıklarını
anlamıyor.

Eğer bu mektubu
asla okumazsan
hiçbir şey kaybetmezsin.
Ama okusaydın
şunu bilirdin:
Bir adam vardı,
seni değiştirmeden sevebileceğini
ilk fark eden.

Ve tam da bu yüzden,
sana asla gönderilmedi.