Gönderilmeyen Mektup Şiiri - Ediz Asrın ...

Türlü entrikalar dönüyor aklımda,
Teker teker zonklatıyorlar aklımı.
Düşünmediğim tek bir saniye bile yok,
Ya sen ya başkası ya da bir fikir çalıyor aklımı.
Uykularımda bırakmıyorlar,
Uyanıyorum bırakmıyorlar,
İşteyken bırakmıyorlar.
Belki ancak ölsem, belki,
Belki o zaman düşünmeyeceğim.
Fakat ben biliyorum kendimi,
Mahşere kadar bile nereye gideceğimi düşüneceğim.

Bu şiirsel mektuplarım sana,
Sen bilmesen bile.
Hiçbir zaman ulaşmayacak olsa bile sana,
Yine de yazması hoş geliyor bana.
Belki sen gizli saklı diyorsun,
"Bana yazdı, bana yazdı!" diye.
İçini kurtlar kemiriyor, bana sormak istiyorsun,
Merak içindesin,
Ama bir yandan da aptal olmak istemiyorsun.
Sen değilsin dememden korkuyorsun.

Ben ise işte bunun hayalini kuruyorum,
Belki bir nebze bile sevsen beni diye.
Sabah kalksam sevme fikrin geliyor aklıma,
Gülüyorum birden.
Hayalin absürtlüğüne mi,
Yoksa güzelliğine mi bilmeden.
Babannem soruyor, aniden,
Hiç deyip geçiştiriyorum.
Kimse bilmesin seni,
Kimsecikler.
Sana tek ben sahip olayım,
Bir tek ben bileyim.
Sol elim bile bilmesin seni,
Sol elimi hiç sevmem zaten.
Bedenlerimiz değil,
Ruhlarımız sevsin birbirimizi.
Olur ya göçersek şu cünup diyardan,
Kalp durur, akıl unutur.
Ruh geçer ebediyete.
Ruhlarımız karşılaşsın mahşerde.
İstemem öyle yedi sekiz huri,
Ben şu Allah'tan bir şey isterim,
Seni isterim, seni isterim.