Hüzünle uyandım bu sabah…Ama hüzünle baş etmeyi öğrendim.Acıları uyutmayı,yalnızlıkla baş etmeyi…Acılar olgunlaştırdı beni…İnsanı kaybetmenin ne demek olduğunu... bir daha hiç göremeyecek olduğum da anladım…Bir gerçek vardı hayatın için de. Yaşam kadar,ölüm de.
Çaresizlik,kirpiklerime vurduğunda daha da güçlendim.
Evet! zordu sevdiklerimi, toprağa verip geri dönmek.
Zordu! ! !
Anılara sarılıp gülmeyi öğrenmek.
Mutlu olmayı ve yüreğimin bir tarafında sevdiklerimle yaşamayı... zamanın dostluğunu öğrendim… İyi geldi birçok yarama.
Mevsimlerle yaşamayı öğrendim…
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta