Bu sana yazacağım son mektup değil fakat sana verebileceğim tek mektuptur.Ne anlatacağımı bilmiyorum çünkü yüreğimden ne geçecekse onu yazacağım.Ağır ya da kırıcı olursa şimdiden özür dileyerek başlıyorum.
Güzel günlerin başlangıcı sanmıştım 5 yıl öncesinin aralığının son haftasını.Ama şimdi anlıyorum ki o günler güzel günlerin değil karanlık günlerin başlangıcıymış.Hayatımdaki her güzel şey çabuk sona eriyordu fakat sen ve aşkın çok çabuk bitti.Sade ve sadece 4 gün sürdü.Ama sadece senin aşkın 4 günde bitti fakat benim aşkım 5 yıldır devam ediyor ve korkarım ki daha da devam edeceğe benziyor.
Yıllar sonra ben gurbete gittim sen sılada kaldın.Tanrıdan istediğim iki şey vardı.Biri senin beni araman ve diğeri de gurbetteyken sesini duymaktı.Ve tanrı daha önce olduğu gibi bunları da bana çok gördü.
Ve gurbetteyken tek hayalim vardı.Sana ve Ankara'ya kavuşmak.Şimdi,3 ay sonra ve ömrümün sonuna kadar Ankara'ya kavuşacağım fakat sana asla! O zaman neyleyim Ankara'yı.Ben Ankara'yı seninle sevmiştim.Ben o şehirde aşık olmuştum sana.
Ve şimdi görüyorumki Ankara'nın o meşhur ayazı önce seni üşütmüş,sonra kalbini dondurmuş ve en sonunda da bana karşı az da olsa olan duygularını öldürmüş.
Ah Ankara ah! Benden hayatımı çaldığın gibi sevgilimi de çaldın.Senin o meşhur itfaiye meydanında hayatımı bulup senden geri alabilirim fakat o nazlı çiçeği,o nazlı gülü,o nazlı goncayı asla bulamam bulsam da alamam.
Zaman ayrılık zamanı,zaman elveda deme anı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta