çocuk o güne kalan
içimizden daralan
gönde kara kudreti
varlığında yer alan
o
gözü
gözüme
benzeşirdi
fotokopiydi
belki öyle sandı
kimi ondan usandı
yalınayak dolaştır
bir haberin ulaştır
gönde kara kudreti
erksizlere bulaştır
bana benzeşenimi
beni deşenimi
kurdeşenimi
desenimi
senimi
getir
de
taş gibiydi ağırdı
kuş gibiydi sağırdı
gönde kara kudreti
kendine gel bağırdı
el
eder
aynada
eller sallar
kara gözleri
ısırırdın morca
beni benimde olan
benimle birebirdin
benimle yere girdin
gönde kara kudreti
güne karşı gererdin
sakalı kırçıllanmış
kara gözlüğünde
karagözleri
kararırdı
karaca
kara
göz
ozan efemin gözü
sözü de onun sözü
gönde kara kudreti
kaynayanıydı özü
090711denizligülcebuluşma
Kayıt Tarihi : 10.9.2011 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!