Seksen beş sene evvel, “Güvere’nin Göncü’sü”
İbretlik ve destansı sevdaların öncüsü!
“Göncü Hasan” genç iken, âşıkmış bir güzele;
Güzel de boş değilmiş, varın anlayın hele!
Elece mevkiinde yaşarmış bu güzel kız;
Aşıklar birbirine biraz uzakmış yalnız…
Ara sıra Göncü’yle tenhada buluşurmuş;
Gizli kaçamaklarda muhabbet oluşurmuş…
Yine bir gün aşıklar, kuytu yerde gezerken;
Göncü, yavuklusuna, inci mercan dizerken;
Elece’nin gençleri, fark etmişler olayı;
Göncü’ye saldırmışlar bu sebepten dolayı…
Sekiz genç kovalamış, Göncü süratle kaçmış;
Korkunun ateşiyle arayı hayli açmış!
O kadar hızlıymış ki, ibre doksana vurmuş;
Köyündeki dereyi, geçince birden durmuş!
“Artık geçemezsiniz, burası hudut” demiş,
Göncü Hasan gençlerden temiz bir dayak yemiş!
İnsan haddi aşmayı kendine hak sanır da,
Elinki çaldıvar mı, bizimkisi sınır da!
Kayıt Tarihi : 15.4.2010 14:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Olay gerçektir. Mersin'in Erdemli ilçesine bağlı Esenpınar (Güvere) beldesinde yaşanmıştır. Göncü Hasan Esenpınar'ın 'Çeşme' mahallesinde, sevdiği kız ise 'Elece' mahallesinde yaşamıştır. İki mahalle arasında bulunan derecik ise Göncü'ye göre 'hüdüt' tür! Bu şiiri Esenpınar halkına ithaf ediyorum. halil GÜLŞEN
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!