Gonca Yıllar Şiiri - Güven Çivicioğlu

Kuş uçtu yuvadan, duymadın mı sen?
Bâd-ı saba değil bahçende esen.
O, artık baharda kalan bir anı.
Çizgi çizgi, yüzün çizmiş aynanı.

Baktıkça kendine, gördükçe seni,
Bir alevdir sarar dertli sineni.
Anarsın, ararsın gonca yılları.
Ne zaman tükettin bunca yılları!

Dün desek...Anılar dünden de yakın;
Yüklenir ufkuna hep akın akın.
Ardına bakarsın, sıralı dağlar.
Kederler bağrını parçalar, dağlar.

Ne kadar yansan da geçen demlere,
Neyleyelim, devran dönmüş bir kere!
Desem ki ey gönül, ey küskün, harap...
Desem ki, zamanla tatlanır şarap!