Gonca Gülüm Şiiri - Selman Seven

Sen gonca gülüm,yalnızlığımın günlerinde buldum seni
Boynu bükük bir gonca idim,sevdanın yolunda sen çıka geldin
Ve ben seni buldum gonca gülüm,kararan hayatıma ışık tuttun
Zamanın her anında sen,hayalimde sen,kararan yolumu aydınlatan sen vardın
Ve sende gittin, elveda elveda gonca gülüm

Hayat bizi yalnızlıklarda bıraktı
İnan bu can sana hayrandı
Bağrıma basıp hıçkırasıya ağlamak
Yokluğunda varolmak varlığında kavrulmak

Bilirim beni nasıl sevdiğini korkusuz gonca gülüm
Elinden gelse canını bile feda edeceğini
Ey can o canı sakla her daim
Belkide layık değilim viran benim bu halim

Sorma artık neden böylesin
Ben yanmışım bırak halim kimse bilmesin
Birgün belki böyle ölüp giderim
Sen mutlu ol inan ben yeniden dirilirim

Görmek istersen dirilişimi
Bir gülümsemeyle gel kabrime gonca gülüm
Bir gül kabrimden açıpta selam verirse
Hemen koparda al yıllarca özlemimdir sana

Sakın ümidini kaybetme çünkü ben etmedim
Sonu ölümde olsa ben seni cennette beklerim
Bilirim hayat çok zordur sana sevgili
Kaderimizde yazılmışsa böyle hazırım çekmeye

Ben olsamda olmasamda nolur gül
Sen gülünce gücüme güç günüme gün gelir
Sevdan beni tutsakta etse ayrıda olsak
Unutma canı canan verdi kaderimize razı olak

Sakın sanmayasın ayrılmayı isterim
İnan ben aşkından hep kederdeyim
Öyle masum içten bir sözdüki bu
Ahh.! Ne güzeldi seni seviyorum diyişin

Artık unut beni can nolur unut
Ben unutmasamda ama sen unut
Çaresizim ama isyan etmem asla
Allahım acı bu günahkar kuluna

Elveda gonca gülüm elveda sevgili
Elveda hayat elveda masiva sana
Ölene dek hep mutlu ol duamdır bu sana
Senin için yaşayacam bitmesin bu duam asla sana
asla sana gonca gülüm…