Gonca Gülüm Şiiri - Selim Can

Böyle başlarmış demek;
Sinsi bir yara misali,
Ellerini tutamadığın tende;
Ve göremediğin gözlerde
Kaçış;
Kör karanlıklara doğdu derken güneş...
Böyle olurmuş ansızın;
Saplanan hançerle ölüm...

Mevsimin sonbahar ya da kış,
Dehlizler açarmış Sakarya;
Umutların düşman,
Düşlerin haram olduğu cihanda,
Acırmış açılan eller,
Acıtırmış gülen nesneler;
Ve en kötüsü çaresizlikmiş meğerse,
Tutmak istediğim ellerinden bile;
Yakarmış kış ortasında ayrılık...

Gitme vaktinse dur diyemem,
Silebilirsin defterinden,
Çıkarabilirsin pencerenden;
Tüm çıkardıklarının içerisinden;
Yarımım olan yüreğinden,
Nereye kadar yok sayar nereye kadar görmezsin,
Papatyaların açtığı kırda bile,
Ya da gelecek yeni bir yaprak dökümünde,
Görmeyecek misin sanki...
Gitme vakti diyorsun ey yürek;
Nehirlerin çoştuğu mevsimde,
Sel sularının bulanıklığıyla; deli dolu...
Geleceğin günü hayal ederek;
Bekleyeceğim Gonca Gülüm;
Seni...

06.02.2012