Bir kırlangıç kuşu gibi büyüttü yavrusunu ıraz bibi.Hem yuvadan uçacağını bile bile,hem geleceğine el sallayarak büyüttü Gonca gülünü.
Evden çıkarmadı mesela.Ona bütün örfünü
Adetini öğretti.En küçük yaşından başlayarak
Ona ceyizler yapmaya başladı.Bir yandanda Gonca Gül yapıyordu oyalısını,tülbetini.
Hepsi bir güzel bir yuva kurmak içindi.Ama lakin zaman hızla akıyor,ne gelen ne giden ıraz bibinin kapısını çalmıyordu.Gonca Gül ancak sokak aralarına evin bahçesine bakarken görüyordu erkekleri.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta