Bir kırlangıç kuşu gibi büyüttü yavrusunu ıraz bibi.Hem yuvadan uçacağını bile bile,hem geleceğine el sallayarak büyüttü Gonca gülünü.
Evden çıkarmadı mesela.Ona bütün örfünü
Adetini öğretti.En küçük yaşından başlayarak
Ona ceyizler yapmaya başladı.Bir yandanda Gonca Gül yapıyordu oyalısını,tülbetini.
Hepsi bir güzel bir yuva kurmak içindi.Ama lakin zaman hızla akıyor,ne gelen ne giden ıraz bibinin kapısını çalmıyordu.Gonca Gül ancak sokak aralarına evin bahçesine bakarken görüyordu erkekleri.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta