Gonca Gül'üm Şiiri - Aydın Kizir

Bu gün ayın ondördü
Aylardan şubat
Elimde kırmızı bir karanfil
Yüreğimdeki Gonca Gül'üme
Liseli aşıklar gibi bir durakta
Bekliyordum.
Buluşma yerinde
Bekliyorum gelecek diye
Ben onun heyecanıyla neden üşümedim.Bilmiyorum.
Oysa hava çok soğuk,
Ama içim volkan gibi yanıyordu
Bekliyordum.Gonca Gül'ümü
Tam iki saat bekledim
Kaldırımda elektrik direği gibi
Yinede gelecek gelecek diyordum
Çünkü sözüne, özüne güveniyordum
Sadıktı, benim ona olamayacağım kadar
Az sonra bir kalabalık
Yolu ortalamış geliyordu
Omuzlardında taşınan kocaman bir şey.
Üzüldüm, Gonca Gül'ümü beklerken
Hatta kızdım içimden kendisine
Seni beklerken neler gördüm diye
Üzüldüm.
Allah rahmet eylesin dedim
Böyle bir günde sevdiklerinden ayrılmakta,
Sevenlerini üzmekte varmış dedim
Ben bunları düşünürken
Vefasıza bak diyecek gibi oldum
Tam o sırada kalabalığın arasında
Göz yaşlarıyla ıslanmış bir minik serçe gibi
Beni gördü.Nazlıcan:
Neden omuzlamıyorsun Gonca Gül'ünü? dedi
Beynimde çakan şimşeklerin,
Kalbimi yerinden söktüğünü hissettim.
Dizlerimin bedenimi taşıyamadığı an
Avazımın çıktığı kadar
Bağırdığımı biliyorum
Goncagülüüüm
Haindir,kalleştir ölüüüüüm