Göz yaşıyla yıkanan bağrı yanık yürekler,
Karlar bile dayanmaz ilkbahar güneşine.
Duâlarla yalvaran nur yüklü kutlu eller,
Koşup bir dal atıyor sevdâmın ateşine.
Kalbe ilham veriyor henüz açmış gonca gül,
Engelleri aşarak gönül deryama dökül.
Aşk dolu nağmelerle feryât ediyor bülbül,
Canlı cansız tüm âlem hayrandır ötüşüne.
Göz yaşı şebnemleri birer umut çiçeği,
Şafağa vuslat için hasret sarar geceyi.
Yıldızlara soruyor sır dolu bilmeceyi,
Uğruna ser veririm çiçeğin gülüşüne.
Ateş gibi kırmızı oluyor aşkın rengi,
Saadet sağlanmıyor bulamayınca dengi.
Şu kâinât içinde en güzel kelâm sevgi,
Her şeyimi veririm yürekten öpüşüne.
03.04.2004
Kayıt Tarihi : 5.2.2007 16:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Özkanlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/05/gonca-gul-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!